ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ...ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Το τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης βρίσκεται, μέσω της "δημο(σ)κοπικής άνθισης" του ΣΥΡΙΖΑ (ομοσπονδία αριστερών "ρευμάτων"), η (Ριζοσπαστική) Αριστερά. Ήδη το ΠΑΣΟΚ αναζητεί τις αριστερές ...ρίζες του για να εξαγνίσει τις κυβερνητικές αμαρτίες του παρελθόντος του και να αναγεννηθεί ώστε να εφορμήσει ξανά για τη διεκδίκηση της εξουσίας, ενώ το ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα "διαμαρτυρίας" τείνει να μετατραπεί σε κόμμα "εξουσίας", αναζωπυρώνοντας το ενδιαφέρον μας για τις πολιτικές εξελίξεις.

Ωστόσο, είναι ο λόγος περί ...αριστεράς ουσιαστικός ή η συζήτηση είναι "περί όνου σκιάς";
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, πρέπει να έχουμε "προ οφθαλμών" τους βασικούς πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται η ιδεολογία της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και για να το κάνουμε αυτό θα ανατρέξουμε στην εποχή της δημιουργίας του ΚΚΕ (εσωτερικού).

Τον Φεβρουάριο που μας πέρασε συμπληρώθηκαν σαράντα χρόνια από τη διάσπαση του ΚΚΕ. Το 1968, στη διάρκεια της Χούντας, ηγετικά στελέχη -μέλη του ΚΚΕ αποσκίρτησαν από το ΚΚΕ και δημιούργησαν το ΚΚΕ (εσωτερικού), το οποίο λίγα χρόνια αργότερα διαμορφώθηκε (1987) σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως Ριζοσπαστική Αριστερά (ΣΥΝ -ΣΥΡΙΖΑ). Η κύρια διαφορά μεταξύ του εναπομένοντος ΚΚΕ και του νεοδημιουργηθέντος ΚΚΕ (εσωτερικού) ήταν ότι το δεύτερο εξέφραζε (και συνεχίζει να εκφράζει σήμερα μέσω του πολιτικού Συνασπισμού των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς) μια τάση ανανέωσης του κομμουνιστικού κινήματος.

Σε αυτό το κείμενο παρατίθενται σε τίτλους οι κυριότεροι λόγοι που ώθησαν τότε κορυφαία μέλη του ΚΚΕ (εσωτερικού) σε αυτή τη διάσπαση -Να σημειωθεί ότι οι παρακάτω τίτλοι είναι "δανεισμένοι" από το άρθρο του Θανάση Αθανασίου στην Κυριακάτικη Αυγή της 6ης Απριλίου 2008:

1. Κριτική επαναθεώρηση της ιστορίας του ΚΚΕ (κατοχή, Δεκεμβριανά, εμφύλιος, περίοδος της ΕΔΑ, δικτατορία).


2. Ρήξη με το σταλινικό μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλισμού.


3. Δημιουργικός ανοιχτός μαρξισμός, όχι δογματική/θρησκευτική πρόσληψη των μαρξιστικών ιδεώ, αναθεώρησή τους με βάση τις σύγχρονες εξελίξεις και εμπειρίες του κινήματος.


4. Απόρριψη του του παραδοσιασκού τριτοδιεθνιστικού μοντέλου κόμματος, κόμμα -συλλογικός διανοούμενος που οφείλει να κατακτά την ηγεμονία μέσα στην κοινωνία.


5. Όχι λογικές κυβερνητισμού ούτε και λογικές κόμματος.


6. Σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία.


7. Επαναθεώρηση της φυσιογνομίας του καπιταλισμού σήμερα, νέες απαντήσεις της Αριστεράς.


8. Ευρωπαϊκός προσανατολισμός ως κεντρικό στοιχείο της πολιτικής της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.


9. Συνδικαλισμός αυτόνομος από κόμματα και κυβερνήσεις.


10. Υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών αλλά όχι κρατισμός και κρατιστικές αντιλήψεις.


11. Διεθνιστική οπτική, πολυπολιστισμός και δικαιώματα μειονοτήτων, αλλά σεβασμός στις λαϊκές παραδόσεις, τον πολιτσμό και τους αγώνες των πολιτών.


12. Υιοθέτηση ενός άλλου πολιτικού πολιτισμού, του μη φανατισμού, της αλληλεπίδρασης και του σεβασμού του αντιπάλου.


13. Το κόμμα δεν υποκαθιστά τα μαζικά κινήματα αλλά και δεν απορροφάται από αυτά.


14. Διαμόρφωση εναλλακτικών πολιτικών προτάσεων ύστερα από πολύπλευρη ανάλυση της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

"Ανέγνων, έγνων..."