ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΗ

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε σήμερα τα ξημερώματα η προσεδάφιση του μη επανδρωμένου διαστημοπολοίου Phoenix στον πλανήτη Άρη, όπως ανακοινώθηκε από τη NASA. Βασικός σκοπός της αποστολής του "Phoenix " είναι να εξερευνήσει αν υπάρχει πάγος κάτω από την επιφάνεια του εδάφος του κόκκινου πλανήτη. Με άλλα λόγια, αποστολή του είναι η αναζήτηση ζωής- σε οποιαδήποτε μορφή -στον Άρη. Η ινχνηλάτηση θα διαρκέσει τρεις μήνες.

Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, η αποστολή των πρώτων φωτογραφιών από τον Άρη είναι αναμφισβήτητα ένα ιστορικό γεγονός για την ανθρωπότητα.

Μπορούμε πλέον να "δούμε" μέσα από τις φωτογραφίες του Phoenix τον πλανήτη Άρη όπως πραγματικά είναι και όχι έτσι όπως το φωτογράφιζε η φαντασία μας μέχρι σήμερα...

Οι πρώτες φωτογραφίες από την εξερεύνηση του πλανήτη Άρη από το "Phoenix".

Ψηφιακή Απεικόνιση του "Phoenix"

Μια από τις πρώτες έγχρωμες φωτογραφίες από τον κόκκινο πλανήτη που δείχνει μία επίπεδη περιοχή που εμφανίζει ομοιότητες με τις μόνιμα παγωμένες εκτάσεις στη Γη. Υπάρχουν ακόμα χαλίκια και μικροί βράχοι.

Το "πόδι" του "Phoenix"

Παγκοσμιο Χωριο

Τα άλλα εξηντάχρονα του Ισραήλ

Το περίεργο δεν είναι ότι πολλοί σ’ αυτή τη χώρα μισούν το Ισραήλ. Ο λαϊκός αντισημιτισμός είναι βαθιά ριζωμένος και ο διάχυτος αντιιμπεριαλισμός εκφράζεται τις περισσότερες φορές ως συνολική καταδίκη κάθε πράξης του νεότευκτου αυτού κράτους. Το περίεργο είναι ότι οι περισσότεροι από όσους μισούν το Ισραήλ, ταυτοχρόνως το θαυμάζουν. Για λάθος λόγους. Για την ακρίβεια, θαυμάζουν αυτό που καταγγέλλουν: μια «μάτσο-πολιτική» που καταλήγει σε εκτοπίσεις πληθυσμών, δολοφονίες αμάχων και άλλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ηταν χαρακτηριστική η αποστροφή του κ. Μίκη Θεοδωράκη στην προ τριετίας ομιλία που προκάλεσε σάλο επειδή ανέφερε ότι «οι εβραίοι βρίσκονται στη ρίζα του κακού». Πιο χαρακτηριστική ήταν η συνέχεια της δήλωσής του: «Εμείς είχαμε ολόκληρο Περικλή εδώ. Φανταστείτε τι θα γινόταν η Ελλάδα αν είχαμε την (...) επιθετικότητα των Εβραίων! Τόση χαλαρότητα έχουμε».

Θα γραφούν πολλά με αφορμή τα 60χρονα από την ίδρυση του Ισραήλ. Είναι μισός και πλέον αιώνας διαρκούς σύγκρουσης –μια πληγή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που δεν λέει να κλείσει. Το Ισραήλ κολυμπά σε μια θάλασσα μίσους, θάλασσα την οποία τροφοδοτεί και με τις δικές του ενέργειες. Θα παραμείνει πολιορκημένο όσες διπλωματικές προσπάθειες κι αν γίνουν. Οι αραβικοί πληθυσμοί γύρω του μεγαλώνουν με ταχύτατους ρυθμούς και όσο δεν λύνουν τα προβλήματα της νεωτερικότητας τόσο θα μισούν το μόνο νεωτερικό κράτος της περιοχής. Για να το πούμε πιο απλά: στη χαβούζα των ψυχών που είναι η λωρίδα της Γάζας χιλιάδες παιδιά Παλαιστινίων δεν έχουν ελπίδα. Και η απελπισία τους θα τροφοδοτεί διαρκώς το μίσος.

Παρ’ όλα αυτά η Ημέρα της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ που συνοδεύτηκε από παρελάσεις και πυροτεχνήματα την περασμένη Πέμπτη είναι «ο εορτασμός του εφικτού» όπως το χαρακτήρισε ο συγγραφέας Γιόσι Κλέιν Χαλεβί. Οπως μεταδίδει το Associated Press, «το Ισραήλ στα εξήντα του είναι ένα παράδοξο ευφορίας και απελπισίας, μια χώρα που υπομένει καθημερινές επιθέσεις από ρουκέτες ενώ παράγει επιστήμονες οι οποίοι υπήρξαν πρωτοπόροι στην ανάπτυξη των ασύρματων δικτύων, και των επικοινωνιών. Εξι δεκαετίες μετά το Ολοκαύτωμα το εβραϊκό κράτος ακόμη μαστίζεται από εξωτερικές απειλές και κρίση ταυτότητας στο εσωτερικό».

Παρ’ όλα αυτά ο νομπελίστας πρώην πρόεδρός του Σιμόν Πέρες διατυπώνει με εξαιρετική σαφήνεια τις αναπτυξιακές προτεραιότητες της χώρας του: «Είμαστε μια μικρή σε μέγεθος και αριθμούς χώρα και γι’ αυτό δεν μπορούμε να έχουμε μεγάλη αγορά ή μεγάλη βιομηχανία», είπε στο AP. «Αλλά παρ’ όλα αυτά το Ισραήλ γίνεται ένα τολμηρό εργαστήριο.» Αυτό το πιστοποιεί και το διεθνές πρακτορείο: Ο Πέρες προωθεί την ιδέα να γίνει το Ισραήλ «πράσινη χώρα» και εργοστάσιο καινοτομιών στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένου ενός κυβερνητικού σχεδίου για ανάπτυξη του πρώτου δικτύου ηλεκτρικών αυτοκινήτων μέχρι το 2011. Ηδη έχει πρασινίσει πολλές εκτάσεις που προηγουμένως ήταν ερημικές και πουλά την τεχνογνωσία πρωτοποριακών συστημάτων άρδευσης σε όλο τον κόσμο. Ισραηλινοί επιχειρηματίες φτιάχνουν μια διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια πολυμέσων και ένα νέο προϊόν που ονομάζεται PopTok το οποίο στέλνει βιντεοκλίπ ταινιών και τηλεοπτικών προγραμμάτων μέσω SMS.

Ισως λοιπόν να ήταν προτιμότερο να μην κοιτάμε τόσο τη στρατιωτική ισχύ του 60χρονου κράτους, αλλά το γεγονός ότι προκόβει στις επιστήμες που του προσφέρει και οικονομικές ευκαιρίες.

Γιατί όμως το Iσραήλ προχώρησε τόσο πολύ; Ολα ξεκινούν, γράφει το «Forbes», από μια ισχυρή μαθητική παιδεία στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Kατόπιν έρχεται ο στρατός που διαλέγει τα καλύτερα μαθηματικά μυαλά και κατά τη διάρκεια της θητείας, τα στέλνει στα ερευνητικά του κέντρα για να λύσουν πρακτικά μαθηματικά προβλήματα που έχει. Επειτα είναι η μεγάλη εισροή εβραίων μαθηματικών από την πρώην EΣΣΔ. Tέλος και σημαντικότερο είναι η στρατηγική απόφαση αυτής της χώρας να επενδύσει στη γνώση. Xωρίς εδάφη για καλλιέργεια και χωρίς πρώτες ύλες το Iσραήλ έπρεπε να επενδύσει μόνο στο μυαλό των ανθρώπων. Και πέτυχε. Σήμερα: 1) έχει τρεις χιλιάδες επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας, πολλές από τις οποίες βρίσκονται σε ξένα χρηματιστήρια. 2) έχει το υψηλότερο ποσοστό επιστημόνων στον κόσμο: 135 ανά 10.000 κατοίκους. Σημειωτέον ότι 85/10.000 έχουν οι HΠA. 3) Το ένα τρίτο των συνολικών εξαγωγών του είναι προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. «Ολα βασίζονται στο όραμα», γράφουν οι Los Angeles Times. «Οταν το 1961 ξεκίνησε η πρώτη εταιρεία υψηλής τεχνολογίας στο Ισραήλ, όλοι χλεύασαν την προσπάθεια. Aπεδείχθη ότι έκαναν λάθος»...

Εξαγωγές μαθηματικών
O Τζάκομπ Γκεντάλια σπούδασε μαθηματικά στο διάσημο ισραηλινό ινστιτούτο ερευνών Weizmann. Οταν αποφοίτησε, προσέλαβε δύο εμιγκρέδες μαθηματικούς από το Πανεπιστήμιο της Mόσχας και οι τρεις μαζί άρχισαν να ψάχνουν τρόπους συμπύκνωσης των εικόνων ώστε να ταξιδεύουν ταχύτερα στα δίκτυα των ηλεκτρονικών υπολογιστών. O Γκεντάλια και οι συνεργάτες του βρήκαν την μαθηματική εξίσωση για συμπίεση 1/400, που σχηματικά σημαίνει ότι αντί να μεταφέρουμε την εικόνα ενός ελέφαντα, μπορούμε απλώς να στείλουμε την... ουρά του. Tελικός αγοραστής της εξίσωσής τους ήταν η Microsoft που χρησιμοποιεί αυτόν τον αλγόριθμο στα προγράμματά της. Tο ποσό δεν έγινε γνωστό, αλλά όλοι ξέρουν ότι είναι ένα επταψήφιο νούμερο σε δολάρια.

Εκατοντάδες ισραηλινές εταιρείες μπήκαν στο χρηματιστήριο της Nέας Yόρκης έχοντας προϊόντα που βασίζονται σε ισχυρούς αλγόριθμους. H Compugen Ltd. κατασκευάζει συστήματα αναγνώρισης DNA. Αλλες εταιρείες, όπως η Vocaltec, κατασκευάζουν το λογισμικό για να τηλεφωνεί κάποιος μέσω Internet, άλλες φτιάχνουν software για διόρθωση λαθών κατά τη μετάδοση δεδομένων κ.λπ.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ζήσει μια χώρα που δεν έχει βαριά βιομηχανία, αλλά παράγει υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό. Η λύση είναι να εξάγει... μαθηματικά. H επένδυση είναι πολύ μικρή: απλώς χαρτί και μολύβι. Aπό την άλλη μεριά οι δυνατότητες απεριόριστες. Oι μαθηματικές εξισώσεις που ονομάζονται αλγόριθμοι είναι το πιο σημαντικό κομμάτι κάθε πληροφορικής μηχανής: από τα τηλεφωνικά κέντρα, μέχρι τους αξονικούς τομογράφους, από τους υπολογιστές μέχρι τους αποκωδικοποιητές τηλεόρασης και μέχρι τους υπολογιστές. Tο τελικό προϊόν κατά πάσα πιθανότητα θα προέλθει από μια αναπτυγμένη βιομηχανικά χώρα, ο αλγόριθμος όμως μπορεί να προκύψει απ’ οπουδήποτε υπάρχει ένας καλός και άξιος μαθηματικός: Eλλάδα, Iνδία, Pωσία κ.λπ. Μήπως πρέπει κι εμείς να το ζηλέψουμε και να το κοιτάξουμε;

Tου Πασχου Μανδραβελη Η KAΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ιnfo
-Ιλαν Γκράιλσαμερ, « Η νέα ιστορία του Ισραήλ Δοκίμιο σχετικά με μια εθνική ταυτότητα», εκδ. Καστανιώτη.
-Αμός Οζ, «Το Ισραήλ, η Παλαιστίνη και η ειρήνη», εκδ. Καστανιώτη.
-Yves Marc Ajchenbaum, «Ισραήλ - Παλαιστίνη Μία γη, δύο έθνη 1948-2002 Συλλογή άρθρων της εφημερίδας Le Monde» (συλλογικό), εκδ. Μελάνι.

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ...ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Το τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης βρίσκεται, μέσω της "δημο(σ)κοπικής άνθισης" του ΣΥΡΙΖΑ (ομοσπονδία αριστερών "ρευμάτων"), η (Ριζοσπαστική) Αριστερά. Ήδη το ΠΑΣΟΚ αναζητεί τις αριστερές ...ρίζες του για να εξαγνίσει τις κυβερνητικές αμαρτίες του παρελθόντος του και να αναγεννηθεί ώστε να εφορμήσει ξανά για τη διεκδίκηση της εξουσίας, ενώ το ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα "διαμαρτυρίας" τείνει να μετατραπεί σε κόμμα "εξουσίας", αναζωπυρώνοντας το ενδιαφέρον μας για τις πολιτικές εξελίξεις.

Ωστόσο, είναι ο λόγος περί ...αριστεράς ουσιαστικός ή η συζήτηση είναι "περί όνου σκιάς";
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, πρέπει να έχουμε "προ οφθαλμών" τους βασικούς πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται η ιδεολογία της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και για να το κάνουμε αυτό θα ανατρέξουμε στην εποχή της δημιουργίας του ΚΚΕ (εσωτερικού).

Τον Φεβρουάριο που μας πέρασε συμπληρώθηκαν σαράντα χρόνια από τη διάσπαση του ΚΚΕ. Το 1968, στη διάρκεια της Χούντας, ηγετικά στελέχη -μέλη του ΚΚΕ αποσκίρτησαν από το ΚΚΕ και δημιούργησαν το ΚΚΕ (εσωτερικού), το οποίο λίγα χρόνια αργότερα διαμορφώθηκε (1987) σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως Ριζοσπαστική Αριστερά (ΣΥΝ -ΣΥΡΙΖΑ). Η κύρια διαφορά μεταξύ του εναπομένοντος ΚΚΕ και του νεοδημιουργηθέντος ΚΚΕ (εσωτερικού) ήταν ότι το δεύτερο εξέφραζε (και συνεχίζει να εκφράζει σήμερα μέσω του πολιτικού Συνασπισμού των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς) μια τάση ανανέωσης του κομμουνιστικού κινήματος.

Σε αυτό το κείμενο παρατίθενται σε τίτλους οι κυριότεροι λόγοι που ώθησαν τότε κορυφαία μέλη του ΚΚΕ (εσωτερικού) σε αυτή τη διάσπαση -Να σημειωθεί ότι οι παρακάτω τίτλοι είναι "δανεισμένοι" από το άρθρο του Θανάση Αθανασίου στην Κυριακάτικη Αυγή της 6ης Απριλίου 2008:

1. Κριτική επαναθεώρηση της ιστορίας του ΚΚΕ (κατοχή, Δεκεμβριανά, εμφύλιος, περίοδος της ΕΔΑ, δικτατορία).


2. Ρήξη με το σταλινικό μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλισμού.


3. Δημιουργικός ανοιχτός μαρξισμός, όχι δογματική/θρησκευτική πρόσληψη των μαρξιστικών ιδεώ, αναθεώρησή τους με βάση τις σύγχρονες εξελίξεις και εμπειρίες του κινήματος.


4. Απόρριψη του του παραδοσιασκού τριτοδιεθνιστικού μοντέλου κόμματος, κόμμα -συλλογικός διανοούμενος που οφείλει να κατακτά την ηγεμονία μέσα στην κοινωνία.


5. Όχι λογικές κυβερνητισμού ούτε και λογικές κόμματος.


6. Σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία.


7. Επαναθεώρηση της φυσιογνομίας του καπιταλισμού σήμερα, νέες απαντήσεις της Αριστεράς.


8. Ευρωπαϊκός προσανατολισμός ως κεντρικό στοιχείο της πολιτικής της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.


9. Συνδικαλισμός αυτόνομος από κόμματα και κυβερνήσεις.


10. Υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών αλλά όχι κρατισμός και κρατιστικές αντιλήψεις.


11. Διεθνιστική οπτική, πολυπολιστισμός και δικαιώματα μειονοτήτων, αλλά σεβασμός στις λαϊκές παραδόσεις, τον πολιτσμό και τους αγώνες των πολιτών.


12. Υιοθέτηση ενός άλλου πολιτικού πολιτισμού, του μη φανατισμού, της αλληλεπίδρασης και του σεβασμού του αντιπάλου.


13. Το κόμμα δεν υποκαθιστά τα μαζικά κινήματα αλλά και δεν απορροφάται από αυτά.


14. Διαμόρφωση εναλλακτικών πολιτικών προτάσεων ύστερα από πολύπλευρη ανάλυση της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

"Ανέγνων, έγνων..."

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ;

Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες γεννήθηκε στο Μπουένος Άϊρες στις 24 Αυγούστου του 1889 και σπούδασε στην Ευρώπη (Γενεύη). Έζησε τυφλός τα πεερισσότερα χρόνια της ζωής του, γι' αυτόν τον λόγο πολλά κείμενά του από τότε τα συνέθετε προφορικά και τα υπαγόρευε είτε σε φίλους του είτε στη Μαρία Γκοδάμα, τη σύντροφο της ζωής του τα τελευταία χρόνια. Δημοσίευσε πολλές συλλογές, ποιήματα, δοκίμια, σενάρια και διηγήματα. Ο Μπόρχες έγραψε επίσης σημαντικό όγκο λογοτεχνικής κριτικής, προλόγους και βιβλιοκριτικές, επιμελήθηκε πολλές ανθολογίες, και μετέφρασε στα ισπανικά πολλά έργα από αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά (ακόμη και από αρχαία αγγλικά και αρχαία σκανδιναβικά). Δίδαξε σε πανεπιστήμια της Αμερικής και αναγορεύτηκε επίτμος διδάκτορας στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Πέθανε το 1986 στη Γενεύη.



Το 1961 ο Μπόρχες κέρδισε μαζί με τον Σάμουελ Μπέκετ το διεθνές βραβείο εκδοτών (Βραβείο Φορμεντόρ). Το ίδρυμα Ίνγκραμ Μέριλ του απένειμε, το 1966, το ετήσιο βραβείο φιλολογίας, για την "εξαιρετική του συμβολή στη λογοτεχνία". Το 1970 τιμήθηκε με τον τίτλο του Δόκτορα των Γραμμάτων από τα πανεπιστήμια της Κολούμπια και της Οξφόρδης. Οι "ΤIMES" τον αποκάλεσαν τον "μεγαλύτερο ζώντα συγγραφέα στην ισπανική γλώσσα".



Ένα από τα σημαντικότερα έργα του είναι οι 'Μυθοπλασίες". Η συλλογή αυτή περιέχει ορισμένα από τα πιο γνωστά διηγήματά του και όλα τα σύμβολα που ορίζουν την ποιητική του: τον λαβύρινθο, τον χάρτη, τον καθρέφτη, τη βιβλιοθήκη, τα τεχνάσματα μέσω των οποίων ερμηνεύουμε - η παρερμηνεύουμε - το ατελές σύμπαν στο οποίο βλέπουμε παραβολικά ή παραθλαστικά και τις δικές μας ατέλειες. Οι "Μυθοπλασίες" μιλούν ακόμη για τον νου, στο κέντρο του οποίου κατοικεί ο Μινώταυρος του χρόνου: το μυθικό τέρας που αποσβολώνεται μόνο με τη γλώσσα της φαντασίας.Άλλα γνωστά του έργα είναι:· «Λαβύρινθοι» και «Το βιβλίο των φανταστικών όντων» (Libro)·



Σε συνέντευξή του, ο Μπόρχες μίλησε για τον εαυατό του, αρχίζοντας με τον αυτοχαρακτηρισμό, ως άθεου, αναρχικού, με την έννοια της αντίθεσης στο κράτος. Παράλληλα δήλωσε με νόημα: "Ζω για τη λογοτεχνία και την ηθική. Αλλά από τις εκατοντάδες των έργων μου μόνο μια χούφτα έχουν κάποια αξία. Η δουλειά μου θα έχει τελείως ξεχαστεί μετά από 100 χρόνια. Προσπαθώ να ζω ηθικά πράγμα που είναι το πιο δύσκολο. Η έλλειψη ηθικής βρίσκεται στη ρίζα των προβλημάτων του σύγχρονου κόσμου". Επίσης εξομολογείται ότι ένας άλλος λόγος να ζει βρίσκεται στις γυναίκες.

Ο έκτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας

Ο έκτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας ανέλαβε σήμερα επίσημα τα καθήκοντα του και όρισε τη σύνθεση του νέου Υπουργικού Συμβουλίου, το οποίο στελεχώνεται ως εξής:

Υπουργός Εξωτερικών: Μάρκος Κυπριανού

Υπουργός Οικονομικών: Χαρίλαος Σταυράκης

Υπουργός Εσωτερικών: Νεοκλής Συλικιώτης

Υπουργός Αμυνας: Κώστας Παπακώστας

Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού: Ανδρέας Δημητρίου

Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων: Νίκος Νικολαϊδης

Υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού: Αντώνης Πασχαλίδης

Υπουργός Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος: Μιχάλης Πολυνίκης

Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων: Σωτηρούλλα Χαραλάμπους

Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως: Κύπρος Χρυσοστομίδης

Υπουργός Υγείας: Χρίστος Πατσαλίδης

Επίσης διορίσθηκαν:

Υφυπουργός Παρά Τω Προέδρω: Τίτος Χριστοφίδης

Κυβερνητικός Εκπρόσωπος: Στέφανος Στεφάνου

Επίτροπος Προεδρίας: Γιώργος Ιακώβου

Διευθυντής του Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας: Βάσος Γεωργίου

ΩΣ ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ...

Υφίσταται κρίση περιεχομένου στα Δελτία Ειδήσεων των τηλεοπτικών ΜΜΕ;
Τι μεταδίδεται;
Τι πρέπει να μεταδίδεται;

Ο παραδοσιακός τύπος της αναντίρρητης αυθεντίας εντοπίζεται σήμερα στους τηλε-σχολιαστές, οι οποίοι καλούνται καθημερινά, ως ειδήμονες επί παντός του επιστητού, να σχολιάζουν τα μονοθεματικά Δελτία Ειδήσεων. Το ακόμη πιο παράδοξο που συμβαίνει είναι η ατέρμονη επανάληψη του ίδιου μόνο θέματος για μεγάλο χρονικό διάστημα, λες και θέλουν να μας εξετάσουν για να περάσουμε στην επόμενη τάξη...

Το ζητούμενο είναι η χειραφέτηση των ΜΜΕ από αυτή τη θεματική και επιχειρηματολογική μονολιθικότητα.

The Barack Obama 'Yes We Can' - The Lyrics

It was a creed written into the founding documents that declared the destiny of a nation.Yes we can.It was whispered by slaves and abolitionists as they blazed a trail toward freedom.Yes we can.It was sung by immigrants as they struck out from distant shores and pioneers who pushed westward against an unforgiving wilderness.Yes we can.It was the call of workers who organized; women who reached for the ballots; a President who chose the moon as our new frontier; and a King who took us to the mountaintop and pointed the way to the Promised Land.Yes we can to justice and equality.Yes we can to opportunity and prosperity.Yes we can heal this nation.Yes we can repair this world.Yes we can.We know the battle ahead will be long, but always remember that no matter what obstacles stand in our way, nothing can stand in the way of the power of millions of voices calling for change.We have been told we cannot do this by a chorus of cynics...they will only grow louder and more dissonant ........... We've been asked to pause for a reality check. We've been warned against offering the people of this nation false hope.But in the unlikely story that is America, there has never been anything false about hope.Now the hopes of the little girl who goes to a crumbling school in Dillon are the same as the dreams of the boy who learns on the streets of LA; we will remember that there is something happening in America; that we are not as divided as our politics suggests; that we are one people; we are one nation; and together, we will begin the next great chapter in the American story with three words that will ring from coast to coast; from sea to shining sea --Yes. We. Can.

"OUR ECONOMIES ARE STRONG" (?), SAY EU LEADERS

Leaders of Europe's largest economies insisted last night that the continent's major economies remain strong in an attempt to reassure the markets after days of turmoil.

Meeting at 10 Downing Street, European leaders insisted that the "fundamentals" of the EU economy were sound despite the global credit crunch and last week's sharp falls on international stock markets. The French President, Nicolas Sarkozy, the German Chancellor, Angela Merkel, the Italian Prime Minister, Romano Prodi, and the European Commission president, José Manuel Barroso, were meeting Gordon Brown at No 10 to discuss reform of international institutions and new cross-border co-operation to strengthen the response to any future economic shocks.

The Downing Street talks were informal, but the leaders were using the occasion to send a message that the European economy remained strong, and blamed problems with the US economy for the turbulence on international markets. The leaders discussed improving international co-operation to maintain economic stability such as proposals to enhance the role of credit rating agencies to improve transparency in the banking system.They were also due to debate Mr Brown's proposals to give the International Monetary Fund a new role as an "early warning system".

Mr Brown's spokesman said: "The fundamentals of the economy of Britain and the rest of Europe remain sound but we have to be vigilant about the risks."

His words were echoed by Mr Barroso, who insisted that Europe "remains on the growth path" but warned against a package of tax cuts or spending increases to boost the economy. He said: "We cannot be complacent, but we can be confident. The fundamentals of the EU economy are sound. We have the lowest unemployment rate for 25 years. We have a positive current account balance. The euro is strong."

He added: "What is needed now is action that is targeted and proportionate. We must not be tempted into protectionism or futile attempts to stem financial globalisation or an artificial stimulus of the economy. We need a detailed diagnosis of the financial markets followed by precise intervention."

A meeting of G8 finance ministers next month will develop specific proposals before the leaders of the world's largest economies meet in Japan in July.

Η ΚΕΝΥΑ ....ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΑΟΣ

Η αμφισβήτηση του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών από τον ηγέτη της αντιπολίτευσης, ο οποίος κάνει λόγο για νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος, καθώς και η δολοφονία ενός βουλευτή έχουν... βυθίσει την Κένυα στη βία και στο χάος.

Οι συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας και των οπαδών της αντιπολίτευσης ξέσπασαν όταν ένα πλήθος περίπου 100 διαδηλωτών συγκεντρώθηκε στην πόλη Κισούμου, στα δυτικά της χώρας, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για το εκλογικό αποτέλεσμα και τη δολοφονία του βουλευτή του κόμματος της αντιπολίτευσης.

Tο πρόβλημα εντείνεται και από το γεγονός ότι στην Κένυα, όπως συμβαίνει στις περισσότερες αφρικανικές χώρες, η πολιτική διαμάχη είναι ουσιαστικά μια αντιπαράθεση για την επικράτηση της μίας φυλής πάνω στην άλλη: Είναι, δηλαδή, μια φυλετική παρά μια πολιτική σύγκρουση.

«Πρώτα άρχισαν να σκοτώνουν τους απλούς ανθρώπους, όπως εμείς, τώρα σκοτώνουν και τους ηγέτες μας. Δεν θα το δεχτούμε», δήλωσε στο BBC χαρακτηριστικά ένας εκ των διαδηλωτών.

Μέχρι στιγμής περισσότεροι από 900 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, καθώς η βία έχει εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα. Εν τω μεταξύ, η συνεχιζόμενη βία έχει αναγκάσει χιλιάδες κατοίκους να εγκαταλείψουν τις οικογενειακές τους εστίες.

"Υπάρχουν σαφή στοιχεία ότι στη Μεγάλη Ρηξιγενή Κοιλάδα της Κένυας πραγματοποιείται μια εθνική εκκαθάριση, αλλά δεν ισοδυναμεί με γενοκτονία", δήλωσε η αμερικανίδα διπλωμάτης, που είναι υπεύθυνη για την Αφρική στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Ο Βill Gates στην Ελλάδα

Εκδήλωση με θέμα: "Καινοτομία και επιχειρηματικότητα στο σύγχρονο κόσμο" πραγματοποίησαν σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής ο ΣΕΒ και η εταιρεία Microsoft, με επίσημο ομιλητή τον πρόεδρο της εταιρείας Μπιλ Γκέιτς. To θέμα της ομιλίας του ιδρυτή και προέδρου της Microsoft ήταν: Ο κόσμος του αύριο: Το όραμα της Microsoft για το μέλλον της τεχνολογίας.

Στην αρχή της ομιλίας του, ο κ. Μ. Γκέιτς εξέφρασε την ικανοποίηση του από τη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και τη συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση σε ό,τι αφορά την έναρξη της λειτουργίας του Κέντρου Καινοτομίας της Microsoft στην Αθήνα.

Στη συνέχεια ο κ. Γκέιτς ανέλυσε τις ευκαιρίες που προκύπτουν για τις επιχειρήσεις μέσω της επένδυσης σε καινοτόμες εφαρμογές και την υιοθέτηση πρωτοποριακών λύσεων που βασίζονται στην προηγμένη τεχνολογία, απαραίτητες προϋποθέσεις για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητάς τους. Όπως τόνισε, στις προσεχείς δεκαετίες η τεχνολογία του λογισμικού θα είναι ακόμα πιο σημαντική, καθώς τα "τσιπ" θα προσφέρουν νέες δυνατότητες σε πολλούς τομείς, όπως είναι η φωτογραφία, η μουσική, η διαφήμιση, το βίντεο κα.Επίσης, ο κ. Γκέιτς αναφέρθηκε στη τεχνολογία της ψηφιοποίησης, η οποία, όπως είπε, θα αλλάξει τον κόσμο. Όπως σημείωσε, σε δέκα χρόνια η ανάγνωση θα γίνεται μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών, αφού, όπως είπε χαρακτηριστικά, "θα εγκαταλείψουμε το χαρτί και θα τα έχουμε όλα στην οθόνη".

Παράλληλα επισήμανε ότι η τηλεόραση θα είναι διαδικτυακή και η βιντεο-συνδιάσκεψη θα αποτελεί μια καθημερινή λειτουργία.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, οι συμμετέχοντες είχαν ακόμη την ευκαιρία να παρακολουθήσουν, μέσω της προβολής βίντεο με θέμα: «Η Ελλάδα Μπορεί», επιλεγμένα παραδείγματα και καλές πρακτικές επιχειρηματικής και τεχνολογικής καινοτομίας που αναπτύχθηκαν στη χώρα μας με στόχο την ανάδειξη θετικών προτύπων για τον ευρύτερο επιχειρηματικό κόσμο. Συγκεκριμένα, παρουσιάσθηκαν τεχνολογικές εφαρμογές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καθώς και οι δραστηριότητες των εταιριών Apivita, Nanophos και Tropical.

Tην ίδια ώρα, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφης κατέθετε στη Βουλή το σχέδιο νόμου για την κύρωση της συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της διεθνούς εταιρίας πληροφορικής Microsoft.

Το σχέδιο νόμου προβλέπει την ίδρυση κέντρου καινοτομίας της Microsoft στην Ελλάδα, το οποίο θα υποστηρίζει την Ακαδημαϊκή κοινότητα, τις ελληνικές εταιρίες λογισμικού και τις νέες αναπτυσσόμενες επιχειρήσεις.Μέσω του κέντρου θα δίνεται η δυνατότητα επιμόρφωσης των πολιτών σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα ψηφιακών γνώσεων.

Επίσης θα παρέχεται υποστήριξη από τη Microsoft στο ελληνικό δημόσιο για την ανάπτυξη ψηφιακών υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.Υπενθυμίζεται ότι η συμφωνία είχε υπογραφεί το 2006 από τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφη και τον πρόεδρο της Microsoft Μπιλ Γκέϊτς.

49 χρόνια μετά...

Είναι η πρώτη επίσημη επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού στην Τουρκία από το 1959. Ο έλληνας πρωθυπουργός, κατά τη διάρκεια της τριήμερης επίσκεψης, είχε διαδοχικές συναντήσεις με την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της γείτονος χώρας και με τον οικουμενικό πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο. Πέρα τούτων, στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψης, ο έλληνας πρωθυπουργός κατέθεσε στεφάνι στο μαυσωλείο του Κεμάλ Ατατούρκ, μίλησε σε επιχειρηματικό φόρουμ στην Κωνσταντινούπολη και στο πανεπιστήμιο Μπιλκέντ και συντήθηκε με ομογενείς στη Μεγάλη του Γένους Σχολή.

Ωστόσο, τι σηματοδοτεί η επίσκεψη αυτή του Έλληνα πρωθυπουργού;

Την απάντηση μπορεί να την εντοπίσει κανείς, διαβάζωντας προσεκτικά τους λόγους που εκφώνησε ο έλληνας πρωθυπουργός, κατά τη διάρκεια της τριήμερης παραμονής του στην Άγκυρα και στην Κωνσταντινούπολη.

"Ο κόσμος αλλάζει με πρωτόγνωρο ρυθμό", υπογράμμισε ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, μιλώντας στο Πανεπιστήμιο Μπιλκέντ και πρόσθεσε πως "αντιμετωπίζουμε πληθώρα νέων ευκαιριών, νέων προκλήσεων και νέων απειλών". "Ίσως, όμως, το πιο ανησυχητικό απ' όλα είναι οι κραυγαλέες καταχρήσεις πολιτικής ισχύος, που συνεχίζουν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα πολύ συχνά παραβιάζονται ή απλώς αγνοούνται. Σε αυτό τον καινούργιο κόσμο, Έλληνες και Τούρκοι βρίσκονται, ως γείτονες, αντιμέτωποι με κοινές προκλήσεις. Με ζητήματα που η γεωγραφία και η σύγχρονη πραγματικότητα επιτάσσουν να αντιμετωπίσουμε από κοινού. Τούτο απαιτεί ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη και δέσμευση" είπε ο πρωθυπουργός και έφερε ως παράδειγμα την ΕΕ και ιδιαίτερα την πορεία Γαλλίας-Γερμανίας μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο.

Επίσης, αναφερόμενος στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας επεσήμανε: "Η ευρωπαϊκή οικογένεια ορίζεται από την συλλογική επιθυμία μας για δημοκρατία και τον σεβασμό μας και την πλήρη υιοθέτηση των θεμελιωδών αρχών και αξιών: - Ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η ελευθερία του λόγου και η θρησκευτική ελευθερία. - Μειονοτικά δικαιώματα. - Ειρηνική επίλυση των διαφορών, αποκήρυξη της χρήσης ή της απειλής χρήσης βίας, σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών - Προσήλωση στο Διεθνές Δίκαιο και τις Διεθνείς Συνθήκες". Ο πρωθυπουργός εξήγησε ότι στόχος είναι "Να δώσουμε στην Τουρκία την ευκαιρία να αποδείξει τη βούληση και την ετοιμότητα της να υιοθετήσει και εφαρμόσει πλήρως τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, τον ευρωπαϊκό τρόπο. Διότι είμαστε πεπεισμένοι ότι μια ευρωπαϊκή Τουρκία θα αποβεί προς όφελος, πρώτα απ' όλα, του λαού της και, εν συνεχεία, της περιοχής και της ηπείρου στο σύνολο της".

Επιπρόσθετα, ο κ. Καραμανλής τόνισε ότι οι οικονομικές σχέσεις έχουν βελτιωθεί και σημείωσε ότι ο συνολικός όγκος των εμπορικών μας συναλλαγών αυξάνεται σταθερά, φτάνοντας τα 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια εντός των εννέα πρώτων μηνών του 2007 και μόνο. Ο πρωθυπουργός όμως παρατήρησε ότι "Προβλήματα παραμένουν, ωστόσο, στις σχέσεις μας. Προβλήματα που δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε. Και, όμως, προβλήματα, τα οποία εναπόκειται σε μας να λύσουμε. Στην κατεύθυνση αυτή και θέλοντας να πιστεύω ότι και οι δύο χώρες επιδεικνύουν πραγματική βούληση να στραφούν προς το μέλλον, έχουμε έναν ισχυρό σύμμαχο. Το μόνο μέσο, του οποίου μετέρχονται οι σύγχρονες, ειρηνικές κοινωνίες: το Διεθνές Δίκαιο".

Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό ο κ. Καραμανλής διατύπωσε με νόημα τα παρακάτω: "H ώρα έχει έρθει να γκρεμίσουμε στη Λευκωσία το τελευταίο τείχος διαίρεσης στην Ευρώπη. Ελλάδα και Τουρκία οφείλουν να προσπαθήσουν μαζί με τον λαό της Κύπρου να αποκαταστήσουν την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την ενότητά της. Να φτάσουμε σε μια λύση που θα είναι δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική στη βάση των Αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας η Κύπρος είναι μέλος". Ο κ. Καραμανλής σημείωσε πως "Έχουμε πίσω μας ένα δύσκολο παρελθόν. Ένα παρελθόν γνωστό σε όλους. Ωστόσο, η Ιστορία δεν μπορεί να ξαναγραφτεί. Αυτό που μπορεί να γραφτεί από εδώ και στο εξής είναι οι σελίδες του μέλλοντος. Και χρειάζεται εμπνευσμένη ηγεσία για να αντλήσει μαθήματα από το παρελθόν και να χαράξει ένα λαμπρότερο μέλλον. Γνωρίζω πολύ καλά ότι ο δρόμος μπροστά μας θα είναι μακρύς και δύσκολος. Όμως το κόστος του να μην προχωρήσουμε προς τα εμπρός και το διαφυγόν κέρδος του να μην προχωρήσουμε προς τα εμπρός θα είναι τεράστια. Και αυτό ακριβώς είναι και το ισχυρότερο κίνητρο για να διατηρήσουμε το βλέμμα μας προς το μέλλον. Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονται σε ένα στρατηγικό σταυροδρόμι. Έχουμε να κερδίσουμε πολλά προχωρώντας μπροστά μαζί. Έχουμε να χάσουμε ακόμη περισσότερα ακολουθώντας το μονοπάτι των εντάσεων και της εχθρότητας. Όσον αφορά την Ελλάδα, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η δέσμευση να προχωρήσουμε μπροστά υπάρχει". Ο πρωθυπουργός κατέληξε λέγοντας: "Η Ιστορία μας δίδαξε ότι όλα εξαρτώνται τελικά από επιλογές. Τις δικές μας επιλογές. Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε τα λόγια πράξη. "Η ειρήνη θέλει δύναμη να την αντέξεις", έγραψε ο Έλληνας νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης στο Άξιον Εστί. Αυτή είναι η ειρήνη για την οποία αξίζει να παλέψει κανείς".

ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ

Τo εκκρεμές, οι δυνάμεις του εκκρεμούς,
η ανεξέλεγκτη επέκταση (η διαδρομή),
η σύγκρουση, οι προκληθείσες αλλαγές και η περιοδικότητα της κίνησης.

Αναπάντητα ερωτήματα:

Μπορούν όλα αυτά να συνδεθούν με την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα;

Αν ναι, είναι οι ρόλοι διακριτοί;

Ποια (θα) είναι η νέα κατάσταση ισορροπίας μετά το πέρας ή μετά τη λήθη αυτής της υπόθεσης;

Μερικές αφηρημένες σκέψεις (σύνδεση ενός συστήματος ταλαντώσεων με την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα) με αφορμή μια φωτογραφία.

To Πανεπιστήμιο του BATH στα δέκα καλύτερα Πανεπιστήμια

To Πανεπιστήμιο του BATH σκαρφάλωσε στην έννατη θέση από την ενδέκατη που ήταν πέρυσι στη λίστα με τα καλύτερα βρετανικά πανεπιστήμια. Σύμφωνα με την κατάταξη του βρετανικού περιοδικού TIMES, που δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο στους SUNDAY TIMES και θεωρείται διεθνώς η πιο έγκυρη στην αξιολόγηση των ακαδημαικών ιδρυμάτων, το Πανεπιστήμιο του BATH ανέβηκε δύο θέσεις σε σχέση με την περυσινή κατάταξη του ίδιου περιοδικού, με αποτέλεσμα να συγκαταλέγεται στα εννιά καλύτερα πανεπιστήμια της Μεγάλης Βρετανίας και να είναι το καλύτερο πανεπιστήμιο στο Δυτικό και Νότιο γεωγραφικό τμήμα της χώρας. Η κατάταξη αυτή δεν ήταν τυχαία, καθώς πριν από λίγο καιρό, οι επικεφαλείς των καθηγητών σε Βρετανικά Πανεπιστήμια είχαν τοποθετήσει το Πανεπιστήμιο του BATH πολύ πιο ψηλά στη λίστα με τα καλύτερα βρετανικά πανεπιστήμια, κατατάσσοντας το στην τέταρτη θέση πίσω από το Oxbridge and Imperial College London.

Στην 106η θέση το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο

Αλήθεια δικαιούται ο πρύτανης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας, κ. Χρ. Κίττας, να επαίρεται γιατί το ίδρυμά «του» κατετάγη στην 106η θέση των καλύτερων πανεπιστημίων της Ευρώπης; Γιατί όχι; Θα πουν μερικοί. Το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, όπως και κάθε άλλο ελληνικό, ήταν εκτός της λίστας των 150 καλύτερων ευρωπαϊκών και για πρώτη φορά εμφανίστηκε στον σχετικό κατάλογο των Sunday Times.
Μήπως, όμως, ο κ. Κίττας και γενικότερα οι Ελληνες πρυτάνεις θα έπρεπε να μας απαντήσουν γιατί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πάνω από την 106η θέση, βρίσκονται 2 ιταλικά πανεπιστήμια, 2 ρωσικά, 2 ιρλανδικά, 3 αυστριακά, 5 βελγικά, 5 σουηδικά, 7 ελβετικά και 11 ολλανδικά; Για να μην αναφερθούμε, βέβαια, και στα επίσης καλύτερα 17 της Γαλλίας και της Γερμανίας και στα 36 (!) βρετανικά που κατέχουν και τις 8 από τις 10 πρώτες θέσεις.
Το επιχείρημα ότι οι Sunday Times πριμοδοτούν «ημέτερα» ιδρύματα, προφανώς δεν στέκει, καθώς σε ανάλογες λίστες (New York Times, Σαγκάη) τα ευρωπαϊκά πρωτεία τα κατέχουν και πάλι οι Βρετανοί. Γεγονός που καθιστά αστείο, βέβαια, και το επιχείρημα κάποιων Ελλήνων πανεπιστημιακών ότι το ακαδημαϊκό επίπεδο της Αγγλίας έχει πέσει δραματικά για να προσελκύσει ξένους φοιτητές...
Ας δεχθούμε, λοιπόν, το επιχείρημα του κ. Κίττα, όπως το διετύπωσε προχθές: «Εφόσον οι υποδομές μας δεν έχουν αλλάξει λόγω της συνεχιζόμενης υποχρηματοδότησης, πιστεύω ότι μέτρησε κυρίως η υψηλότατη ποιοτική στάθμη του διδακτικού προσωπικού μας», είπε, καλώντας την Πολιτεία «να δώσει –επιτέλους– τα απαραίτητα κονδύλια».
Τα χρήματα, λοιπόν, είναι και πάλι το πρόβλημα. Αλήθεια, όμως, γιατί τότε τα βρετανικά πανεπιστήμια πρωτεύουν, όταν η κυβέρνηση του Λονδίνου δίνει λιγότερα χρήματα από την Αθήνα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Και πώς εξηγεί ο κ. Κίττας ότι και η γειτονική μας Ιταλία προσφέρει μόνον το 0,88% του ΑΕΠ της στα ανώτατα ιδρύματα, (ενώ η Ελλάδα το 1,3%) κι όμως τα πανεπιστήμια της Ρώμης και της Μπολώνιας βρίσκονται 30 θέσεις πάνω από το Καποδιστριακό;
Κύριε Κίττα, θα ξέρετε προφανώς ότι στο εξωτερικό τα πανεπιστήμια χρηματοδοτούνται πλέον και από ιδιώτες, κι ότι τα δημόσια ιδρύματα δημιουργούν εταιρείες αξιοποίησης της έρευνάς τους, επιτυγχάνοντας έτσι αυτοχρηματοδότηση. Θα γνωρίζετε, επίσης, ότι αυτή η χρηματοδότηση γίνεται σε άμεση συνάρτηση με την αξιολόγησή τους και ότι η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία ΑΕΙ και ΤΕΙ λειτουργούν ανέλεγκτα, στο όνομα μιας ύποπτης –πλέον για πολλούς– αυτοδιοίκησής τους.
Κατά τα λοιπά, προκύπτουν μερικά, εύλογα, ερωτήματα. Δεν ακούγεται λίγο παράξενο, π.χ., το τμήμα Ιατρικής του Καποδιστριακού να αξιώνει επιπλέον κονδύλια και θέσεις εργασίας, όταν ήδη διαθέτει 750 (!) μέλη ΔΕΠ; Αλήθεια, όλοι αυτοί οι γιατροί διδάσκουν ή μήπως ευκολότερα τους εντοπίζει κανείς σε ιδιωτικές κλινικές, να... υπεραμύνονται του δημοσίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης;

Post-enlargement stress

Support for European Union expansion is under new threat

EVEN by the standards of Brussels, where rhetoric and reality lead separate lives, this week has been jarring. The highlight, on November 6th, was the unveiling by the European Commission of its annual reports on the countries next in line for European Union membership. Over the years, the commission has tried to make the accession process as technocratic as possible, in the hope that procedural momentum can carry it over political potholes. As usual, this year's reports had a deadpan tone, mixing nicely understated criticism (in Croatia, “the concept of conflict of interest is little understood”) with slightly alarming praise (complaints about torture in Turkey are down, Albania has a handy new law aimed at “instigators of blood feuds”).
An accompanying strategy paper was more stirring, reminding national governments why it is important to keep the door open. EU expansion has made Europe more democratic and stable, reunited a once-divided continent and injected competitiveness into a block only patchily prepared for globalisation. But then came the jarring moment, as breaking news intruded.Even as enlargement bosses were making the case for offering EU citizenship to millions of Turks, as well as Croats and other Balkan inhabitants in the “medium to long term”, other officials were dealing with events in Italy, where the government has passed a decree to permit the expulsion of EU immigrants deemed a threat to public order. Commission officials confirmed that an EU citizen's freedom to travel can be trumped in this way, as long as expulsions do not target whole ethnic groups or nationalities. Even that proviso looked threadbare when grim-faced Italian police, backed by bulldozers, swept through shanty towns full of Romanians. Giuliano Amato, Italy's interior minister, said that the EU's rules on free movement were inadequate in the face of the arrival of 500,000 Romanians.
Enlargement already conjures up scary images for many: factories being moved east in search of low-cost labour, cheap workers (“Polish plumbers”) moving west, gripes about new members being too pro-American and too quick to provoke Russia. If it comes to be associated with uncontrolled migration, that will have serious consequences.
In a 2006 opinion poll, for example, British voters narrowly backed the entry of Turkey by 42-39%, even though this prospect gives others the vapours (81% of Austrians were against, said the same poll). British ministers have long led the camp making the strategic case for Turkey's admission (often in vain, as many in Brussels assume that British enthusiasm is just a ploy to widen the club to the point of irrelevance, following the principle that one can also kill a cat with cream). Yet even in Britain the ground may be shifting, as the press fills with shrill stories about new migrants from central and eastern Europe. For years, Neil O'Brien, director of a Eurosceptic campaign outfit, Open Europe, has asked British focus groups what the words “European Union” bring to mind. In the past, the reply has usually been red tape and gravy trains. But his most recent focus group offered a new word: immigration.
One does not, in any case, have to be an opponent of enlargement to feel uneasy about the countries now waiting in line. Turkey and the remaining Balkan candidates are hard cases: that is why they are still in the queue. The easy bits of the ex-communist world—fast-growing countries run by former dissidents or suave businessmen, their capitals filled with gems of Hanseatic or Habsburg architecture—joined the club in 2004. There is also a belief that, to quote a diplomat, “Romania and Bulgaria came in too soon”, and have been sliding away from reforms ever since.
Admittedly, there have been problems absorbing new countries in the past—Greece and Portugal, for instance. But the process is more demanding now that the EU does so much. In the old days, new members were pressed to catch up economically and open their markets in exchange for dollops of aid. Now they must aim for membership of the single currency (Slovenia already uses the euro) and the border-free Schengen area (set to expand next month). The police and courts in all EU members are under closer scrutiny, thanks to the push for “mutual recognition” of each others' court judgments, and such new wheezes as the Europe-wide arrest warrant.
The grand bargain
The strategy for Turkey and the Balkans has so far meant avoiding two bad options: either letting new countries in too soon, or pushing entry so far off that they give up on reforms and turn their backs on Europe. This strategy has been pursued by means of a grand bargain: the EU gets to impose tough, painful conditions for entry, in return for being believed when it says that eventual membership is the destination. Alas, too many national governments have been muddling both messages.
Thus France's president, Nicolas Sarkozy, has said that Turkey should never join the EU, and indeed hinted that any further enlargement is by no means inevitable (although a committee on French constitutional reform chaired by a former prime minister, Edouard Balladur, recently recommended scrapping a provision dreamt up by Mr Sarkozy's predecessor, Jacques Chirac, to put any EU enlargement after Croatia to French voters). On the other hand, there have also been mixed messages about the entry conditions. Croatia is not really ready to join, says one official (organised crime remains a big concern). But it will probably get the nod by 2010 or so, thanks to its friends in the Habsburg club of countries formerly in the Austro-Hungarian empire.
The EU gets into its worst pickles when the gap between rhetoric and reality becomes too wide. Over enlargement, that moment may be near. The grand bargain with applicants is wobbling, and the pact of trust with EU citizens is in bad shape. Political leaders need to give this closer attention. Or it will not only be Brussels that is jarred by breaking news.

ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΤΑΓΚΟΥΛΗ

Λίγα λόγια για τον Κωνσταντίνο Ταγκούλη.

O φίλος και συνάδελφος μου Κωνσταντίνος Ταγκούλης πραγματοποιεί τα πρώτα του βήματα στην ηλεκτρονική δημοσιογραφία. Εργάζεται στον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky ως πολιτικός συντάκτης. Καθημερινά εμφανίζεται στις ειδήσεις του καναλιού, παρουσιάζοντας την πολιτική και διεθνή επικαιρότητα. Ήδη από τις πρώτες εμφανίσεις του γίνεται σαφές ότι οι οιωνοί που τον συνοδεύουν για τα επόμενα επαγγελματικά βήματα είναι οι καλύτεροι.

Φίλε Κώστα, σου εύχομαι ολόψυχα καλή επαγγελματική σταδιοδρομία. Είθε το βήμα αυτό να οδηγήσει στην πραγματοποίηση των επαγγελματικών σου φιλοδοξιών.

ΣΚΟΠΙΑ: το παρελθόν, το παρόν και το ... μέλλον (Β΄ΜΕΡΟΣ)

Σκοπια: το παρελθόν, το παρόν και το ... μέλλον (Α΄ΜΕΡΟΣ)

Το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ταλανίζει την ελληνική εξωτερική πολιτική για περισσότερο από 16 χρόνια. Στα βίντεο που ακολουθούν (ρεπορτάζ Στεφανία Μουρελάτου για την τηλεόραση του ΑΝΤΙ) παρουσιάζεται εν συντομία το ιστορικό του θέματος: Από τη σύσταση του νέου κράτος (των Σκοπίων), μετά την κατάρρευση της Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας, στους πρώτους χειρισμούς από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και στη μετέπειτα διαχείριση του θέματος από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, που είχε ως ορόσημο την ενδιάμεση συμφωνία η οποία προέβλεπε την προσωρινή ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (Π.Γ.Δ.Μ.), φθάνοντας στις κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη και τη σημερινή του Κώστα Καραμανλή.