Αλήθεια δικαιούται ο πρύτανης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας, κ. Χρ. Κίττας, να επαίρεται γιατί το ίδρυμά «του» κατετάγη στην 106η θέση των καλύτερων πανεπιστημίων της Ευρώπης; Γιατί όχι; Θα πουν μερικοί. Το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, όπως και κάθε άλλο ελληνικό, ήταν εκτός της λίστας των 150 καλύτερων ευρωπαϊκών και για πρώτη φορά εμφανίστηκε στον σχετικό κατάλογο των Sunday Times.
Μήπως, όμως, ο κ. Κίττας και γενικότερα οι Ελληνες πρυτάνεις θα έπρεπε να μας απαντήσουν γιατί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πάνω από την 106η θέση, βρίσκονται 2 ιταλικά πανεπιστήμια, 2 ρωσικά, 2 ιρλανδικά, 3 αυστριακά, 5 βελγικά, 5 σουηδικά, 7 ελβετικά και 11 ολλανδικά; Για να μην αναφερθούμε, βέβαια, και στα επίσης καλύτερα 17 της Γαλλίας και της Γερμανίας και στα 36 (!) βρετανικά που κατέχουν και τις 8 από τις 10 πρώτες θέσεις.
Το επιχείρημα ότι οι Sunday Times πριμοδοτούν «ημέτερα» ιδρύματα, προφανώς δεν στέκει, καθώς σε ανάλογες λίστες (New York Times, Σαγκάη) τα ευρωπαϊκά πρωτεία τα κατέχουν και πάλι οι Βρετανοί. Γεγονός που καθιστά αστείο, βέβαια, και το επιχείρημα κάποιων Ελλήνων πανεπιστημιακών ότι το ακαδημαϊκό επίπεδο της Αγγλίας έχει πέσει δραματικά για να προσελκύσει ξένους φοιτητές...
Ας δεχθούμε, λοιπόν, το επιχείρημα του κ. Κίττα, όπως το διετύπωσε προχθές: «Εφόσον οι υποδομές μας δεν έχουν αλλάξει λόγω της συνεχιζόμενης υποχρηματοδότησης, πιστεύω ότι μέτρησε κυρίως η υψηλότατη ποιοτική στάθμη του διδακτικού προσωπικού μας», είπε, καλώντας την Πολιτεία «να δώσει –επιτέλους– τα απαραίτητα κονδύλια».
Τα χρήματα, λοιπόν, είναι και πάλι το πρόβλημα. Αλήθεια, όμως, γιατί τότε τα βρετανικά πανεπιστήμια πρωτεύουν, όταν η κυβέρνηση του Λονδίνου δίνει λιγότερα χρήματα από την Αθήνα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Και πώς εξηγεί ο κ. Κίττας ότι και η γειτονική μας Ιταλία προσφέρει μόνον το 0,88% του ΑΕΠ της στα ανώτατα ιδρύματα, (ενώ η Ελλάδα το 1,3%) κι όμως τα πανεπιστήμια της Ρώμης και της Μπολώνιας βρίσκονται 30 θέσεις πάνω από το Καποδιστριακό;
Κύριε Κίττα, θα ξέρετε προφανώς ότι στο εξωτερικό τα πανεπιστήμια χρηματοδοτούνται πλέον και από ιδιώτες, κι ότι τα δημόσια ιδρύματα δημιουργούν εταιρείες αξιοποίησης της έρευνάς τους, επιτυγχάνοντας έτσι αυτοχρηματοδότηση. Θα γνωρίζετε, επίσης, ότι αυτή η χρηματοδότηση γίνεται σε άμεση συνάρτηση με την αξιολόγησή τους και ότι η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία ΑΕΙ και ΤΕΙ λειτουργούν ανέλεγκτα, στο όνομα μιας ύποπτης –πλέον για πολλούς– αυτοδιοίκησής τους.
Κατά τα λοιπά, προκύπτουν μερικά, εύλογα, ερωτήματα. Δεν ακούγεται λίγο παράξενο, π.χ., το τμήμα Ιατρικής του Καποδιστριακού να αξιώνει επιπλέον κονδύλια και θέσεις εργασίας, όταν ήδη διαθέτει 750 (!) μέλη ΔΕΠ; Αλήθεια, όλοι αυτοί οι γιατροί διδάσκουν ή μήπως ευκολότερα τους εντοπίζει κανείς σε ιδιωτικές κλινικές, να... υπεραμύνονται του δημοσίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης;
Μήπως, όμως, ο κ. Κίττας και γενικότερα οι Ελληνες πρυτάνεις θα έπρεπε να μας απαντήσουν γιατί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πάνω από την 106η θέση, βρίσκονται 2 ιταλικά πανεπιστήμια, 2 ρωσικά, 2 ιρλανδικά, 3 αυστριακά, 5 βελγικά, 5 σουηδικά, 7 ελβετικά και 11 ολλανδικά; Για να μην αναφερθούμε, βέβαια, και στα επίσης καλύτερα 17 της Γαλλίας και της Γερμανίας και στα 36 (!) βρετανικά που κατέχουν και τις 8 από τις 10 πρώτες θέσεις.
Το επιχείρημα ότι οι Sunday Times πριμοδοτούν «ημέτερα» ιδρύματα, προφανώς δεν στέκει, καθώς σε ανάλογες λίστες (New York Times, Σαγκάη) τα ευρωπαϊκά πρωτεία τα κατέχουν και πάλι οι Βρετανοί. Γεγονός που καθιστά αστείο, βέβαια, και το επιχείρημα κάποιων Ελλήνων πανεπιστημιακών ότι το ακαδημαϊκό επίπεδο της Αγγλίας έχει πέσει δραματικά για να προσελκύσει ξένους φοιτητές...
Ας δεχθούμε, λοιπόν, το επιχείρημα του κ. Κίττα, όπως το διετύπωσε προχθές: «Εφόσον οι υποδομές μας δεν έχουν αλλάξει λόγω της συνεχιζόμενης υποχρηματοδότησης, πιστεύω ότι μέτρησε κυρίως η υψηλότατη ποιοτική στάθμη του διδακτικού προσωπικού μας», είπε, καλώντας την Πολιτεία «να δώσει –επιτέλους– τα απαραίτητα κονδύλια».
Τα χρήματα, λοιπόν, είναι και πάλι το πρόβλημα. Αλήθεια, όμως, γιατί τότε τα βρετανικά πανεπιστήμια πρωτεύουν, όταν η κυβέρνηση του Λονδίνου δίνει λιγότερα χρήματα από την Αθήνα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Και πώς εξηγεί ο κ. Κίττας ότι και η γειτονική μας Ιταλία προσφέρει μόνον το 0,88% του ΑΕΠ της στα ανώτατα ιδρύματα, (ενώ η Ελλάδα το 1,3%) κι όμως τα πανεπιστήμια της Ρώμης και της Μπολώνιας βρίσκονται 30 θέσεις πάνω από το Καποδιστριακό;
Κύριε Κίττα, θα ξέρετε προφανώς ότι στο εξωτερικό τα πανεπιστήμια χρηματοδοτούνται πλέον και από ιδιώτες, κι ότι τα δημόσια ιδρύματα δημιουργούν εταιρείες αξιοποίησης της έρευνάς τους, επιτυγχάνοντας έτσι αυτοχρηματοδότηση. Θα γνωρίζετε, επίσης, ότι αυτή η χρηματοδότηση γίνεται σε άμεση συνάρτηση με την αξιολόγησή τους και ότι η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία ΑΕΙ και ΤΕΙ λειτουργούν ανέλεγκτα, στο όνομα μιας ύποπτης –πλέον για πολλούς– αυτοδιοίκησής τους.
Κατά τα λοιπά, προκύπτουν μερικά, εύλογα, ερωτήματα. Δεν ακούγεται λίγο παράξενο, π.χ., το τμήμα Ιατρικής του Καποδιστριακού να αξιώνει επιπλέον κονδύλια και θέσεις εργασίας, όταν ήδη διαθέτει 750 (!) μέλη ΔΕΠ; Αλήθεια, όλοι αυτοί οι γιατροί διδάσκουν ή μήπως ευκολότερα τους εντοπίζει κανείς σε ιδιωτικές κλινικές, να... υπεραμύνονται του δημοσίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου